27.11.2016 14:54

Psychologia: Tożsamość matki.

Życie kobiety przechodzi nieodwracalną transformację z chwilą narodzin jej dziecka. Cały dotychczasowy świat zmienia się do tego stopnia, że po kilku latach trudno przypomnieć sobie jak to było wcześniej, kiedy była wolna i nie było istoty, której życie tak bardzo zależałoby od niej. Nagle pojawił się nowy człowiek, ktoś komu trzeba podporządkować większość swoich codziennych czynności. Zmniejsza się możliwość decydowania o sobie, bo wszystko staje się uzależnione od opieki i dbania o innych.

Im dłużej trwa macierzyństwo tym mocniej splata z pociechami. Każda kolejna przynosi trudności związane z dostosowaniem rodziny do jeszcze innego kształtu. Te najtrudniejsze lata, które najczęściej matka odczuwa silniej niż ojciec, wiążą ja z potomstwem w szczególny sposób. Budują się relacje tworzące zupełnie nową część osobowości. U niektórych pań dochodzi do tak głębokiej metamorfozy, że dotyka samej tożsamości. Postrzegają one siebie przez pryzmat idealnej mamy. Mężczyźni wydają się być bardziej zdystansowani do rodzicielstwa. Ich życie także przekształca się ogromnie, ale w mniejszym stopniu wpływa na rys osobowości. Panom łatwiej jest wyjechać na urlop, czy w delegację. Nie cierpią też z powodu takich wyrzutów sumienia, kiedy w ciągu dnia zabraknie im czasu dla maluchów. Wielokrotnie słyszałam jak kobiety przeżywają rozdarcie związane z wyborem między pracą a rodziną. Chciałyby realizować się tak jak ich partnerzy, ale często wewnętrznie obwiniają się, że dzieje się to kosztem najmłodszych. Znacznie rzadziej takie wątpliwości towarzyszą pracującym tatusiom. Ich priorytety też ulegają przesunięciom, jednak więź z potomstwem jest słabsza. Pozwala im to zapomnieć o rodzinie, kiedy oddają się zarabianiu, czy relaksowaniu. Ewolucyjnie przystosowani są bardziej do pozostawiania rodziny w celu polowania i zapewniania jej bytu. Obecnie również po to poświęcają się bardziej karierze. Niemniej jednak dzięki takiej specyfice czują się wolni, kiedy nie ma ich w domu. Mało która kobieta potrafi całkiem zapomnieć o najbliższych co by nie robiła. Szykuje wszystko na czas nieobecności, dzwoni, kiedy wyjedzie i tęskni. Natura tak ją wyposażyła, żeby zapewnić przetrwanie najważniejszych dla niej osób. Przybiera to różną formę i oznacza inne rzeczy. Łączy nas wszak podobne przywiązanie do życia, które dałyśmy i o które dbamy bardziej niż o kogokolwiek.

Więcej artykułów i informacji na stronie www.poradniapsychologiczna.eu