Psychologia: Udoskonalając siebie przybliżamy wspólny świat do ideału.

Czasami pomocne może być świadome pozwolenie sobie na odczuwanie pewnych emocji, których boimy się pokazać. Wystarczy wsłuchać się w prawdziwe uczucia i wyrazić je w akceptowanej przez otoczenie formie. Tym sposobem część nagromadzonych doznań znajdzie ujście i uwolni stres piętrzący się, kiedy kumulujemy nasze przeżycia. Również podejmowanie decyzji w zgodzie ze sobą, zamiast podporządkowywania się pragnieniom innych stanowi niekiedy problem. Pytając siebie, czego ja chcę, łatwo sprawdzić prawdziwe motywy działania. Kolejną komplikacją bywa potrzeba ulepszania drugiej osoby. Ale to od siebie tylko możemy wymagać. Na szczęście modyfikacja naszego postępowania wywoła zazwyczaj reakcję w kimś, kogo chcielibyśmy udoskonalić. Brak umiejętności przyjęcia odpowiedzialności za swoje działania również zmniejsza możliwość przezwyciężenia ograniczeń. Rodzice pytają czasem nauczycieli, pedagoga czy psychologa: „co powinniśmy zrobić?”, „jaką decyzję podjąć?”. Chcą aby było to dobre dla dziecka. Oczywiście warto wesprzeć się wiedzą i wskazówkami ekspertów w danej dziedzinie. Ale ostateczny wybór należy jednak do nas. Niezależnie od charakteru dylematu, spośród podanych nam przez inne osoby dostępnych opcji my sami najtrafniej wskażemy to, co najwłaściwsze dla nas lub naszych najbliższych. Często mówię opiekunom, że to oni są najlepszymi specjalistami w kwestiach ich potomstwa. Nikt nie zna lepiej pociechy niż jego mama lub tata. Odpowiedź często nasuwa się sama, a tak naprawdę poszukujemy jedynie potwierdzenia jej słuszności w ustach kogoś innego. Nic w tym złego. To naturalna metoda radzenia sobie z ciężarem konsekwencji ludzkich wyborów. W razie rezultatów, z których nie jesteśmy zadowoleni, łatwiej przyjąć, że to ktoś nam coś poradził. Ludzka psychika ma wrodzoną zdolność obrony przed nieprzyjemną prawdą i interpretuje rzeczywistość tak, by czuć się dobrze. Nadmierne wypaczenie realiów może stanowić już jednak zagrożenie dla zdrowia. Ocena tego, co jest normą a co wykracza poza ogólnie przyjęte ramy jest mimo wszystko zbiorem subiektywnych poglądów na zachowanie i myślenie drugiego człowieka. Każdy z nas żyje w swoim świecie. Dlatego pogodzenie go z wizją wszystkich osób dookoła nas bywa trudne, a czasem wręcz niemożliwe. Starajmy się żyć tak, by zachować spójność własnych doświadczeń, uczuć, myśli i celów. Zapewniając bowiem szczęście sobie, dzielimy je z kręgiem ludzi stykających się z nami na co dzień.

Więcej artykułów i informacji na stronie www.poradniapsychologiczna.eu