Psychologia: Inny świat.

Osoby upośledzone intelektualnie lub ruchowo napotykają bariery, których pokonanie czasem jest po prostu niemożliwe. Chciałaby może pójść na spacer, ale nie poruszają się na własnych nogach. Pragną porozmawiać o problemach, jednak nie potrafią wydobyć z siebie dźwięku, czy nie umieją nauczyć się mowy. Kiedy wracam z pracy i biegnie do mnie uśmiechnięta córka, wołając na powitanie „mama przyjechała” to łzy kręcą mi się w oku. Ileż mam szczęścia, że moje dzieci rozwijają się prawidłowo. Mogę cieszyć się razem z nimi ich radosnym dzieciństwem. Są niestety rodzice, którzy każdego dnia walczą o drobny postęp w edukacji swoich pociech. Niektórzy opiekunowie nigdy nie słyszą tak prostych wydawałoby się słów. To utarte, ale jakże prawdziwe zdanie, że doceniamy to, co mamy dopiero w obliczu tego, jak wiele można utracić, lub nigdy czegoś nie mieć. Od tych najbardziej pokrzywdzonych przez los uczymy się często najwięcej. Tłum małych twarzy mijam co dzień na korytarzu i większość z nich wita mnie uśmiechem, prostym gestem lub choćby grzecznym „dzień dobry”. Wydawać by się mogło, że ich życie jest już tak smutne, że tylko płakać. Ale wręcz przeciwnie, potrafią doceniać drobne radości i zauważają pozytywy w swoim innym świecie. Bo nie jest on gorszy, tylko różni się od tego, w jakim żyje pozostałe społeczeństwo. Zastanawia mnie jednak, czy aby na pewno to „zdrowe” środowisko jest lepsze. Niestety bardzo często ludzie pozbawieni takich przeszkód jak osoby niepełnosprawne z trudem odnajdują to, co dobre w ich otoczeniu. Chęć do walki, wychodzenia ponad swoje możliwości i doświadczania fajnych rzeczy daje motywację, siłę i efekty. Pozwala na uśmiech w deszcz, łzy ze wzruszenia i docenianie małych sukcesów, które budują wielkie osiągnięcia. Podobnie wyjątkowi są wszyscy, którzy wychowują, uczą i asystują potrzebującym szczególnego doglądania. Gorąco życzę wszystkim sprawującym opiekę nad chorymi dziećmi, aby ich wysiłki i cierpliwość przynosiły im co dzień efekty, które dodadzą sił i motywacji aby dalej wspierać, kochać i wychowywać. Mam też nadzieję swoją pracą pomóc im w tym i cieszę się z szansy jaką dostaję, gdy powierzają mi swoje pociechy z nadzieją na pozytywne rezultaty. Szukających inspiracji, uśmiechów, czy towarzystwa życzliwych osób zachęcam do odwiedzin i/lub wsparcia w nadchodzącym świątecznym okresie bialskich lub ogólnopolskich miejsc powołanych do opieki nad sprawnymi inaczej.